De beste schrijvers, dichters en kunstenaars laten in Hard gras 144 zien dat voetbal zo veel meer is dan uitslagen, commercie, meningen en nabeschouwingen. Voetbal is cultuur! De mix van gearriveerde én aanstormende talenten maakt Hard gras zo uniek en relevant. We doen het niet expres, we zoeken echt niet geforceerd naar inclusiviteit, daarvoor zijn we niet woke genoeg, maar toch staan er relatief weer veel vrouwelijke schrijvers in dit nummer. Het is simpelweg een kwestie van kwaliteit. Trujillo, Warringa, Hilkens, noem maar eens namen van mannen die kunnen wat zij doen. Myrthe Hilkens dook in de pik in alle mogelijke verschijningsvormen en schreef er een cultuurhistorische beschouwing over, qua karakter geschikt voor het Meertens Instituut, alleen schrijft Myrthe beter. Carolina Trujillo kiest, na het verschijnen van haar boek Messi en Suárez, opnieuw het gebaande pad van de geheime telefoongesprekken en is geïnspireerder dan ooit. We willen niks verraden maar de dialoog over de achternaam van Memphis is een van de beste voetbalgrappen die René van der Gijp nooit zou kunnen verzinnen. Het verhaal over de ontstaansgeschiedenis van de profclub Volendam is, behalve oorspronkelijk, ook erg grappig, met name door de rol van de belangenbehartigers van de Nederlandse aardappelhandel. Julien Althuisius schreef een romcom over een Nederlandse vrouw die ooit zoende met Ronaldinho. Wij zagen er meteen het hoofd van de voetballer bij en hadden met haar te doen.