Een kritiek op het academische nihilisme
Is de geest slechts een werkzaamheid van het brein?
Is de mens eigenlijk de slaaf van zijn genen?
In de wetenschappelijke wereld worden beide vragen vaak met “ja” beantwoord. Maar John van der Horst heeft zijn twijfels bij dit academisch “nietsisme” dat ervan uitgaat dat de wereld uiteindelijk wordt geregeerd door blinde natuurkrachten. Hij schopt tegen het zere been van materialistische reductionisten door vragen te stellen als Waarom houdt de mens van muziek? Hoe kan uit dode en willoze materie leven ontstaan? Verblijven onze herinneringen werkelijk in onze hersenen? Hebben liefde en moraal bestaansrecht in een door macht en overlevingsdrift aangedreven evolutie?
In een toegankelijke stijl knaagt John van der Horst aan de wankele zuilen waarop het academisch nihilisme gebouwd is. De auteur laat zien dat er een positieve gerichtheid in deze wereld is die zich niet slechts in materiële termen laat beschrijven, omdat ze in vele opzichten juist tegengesteld aan de materie is: bezield, betrokken, altruïstisch.
