Onze huid bepaalt de indruk die we maken nog voordat we een woord gesproken hebben. Op basis van onze huid delen we elkaar in op kleur, leeftijd, sociale klasse, gezondheid en geschiktheid als bedpartner. Het is onze huid die ons met anderen verbindt, maar ons ook van anderen scheidt, als een schil die ons beschermt maar tegelijk oneindig kwetsbaar maakt. En als onze huid ziek is, vormt hij een bron van schaamte en pijn.
De verteller van Huid voelt zich een monster als hij door psoriasis met vlekken en schilfers wordt bedekt. Zijn jeuk, schaamte en ellende verbinden hem met een aantal opmerkelijke figuren uit de geschiedenis en literatuur. Jozef Stalin, Cyndi Lauper, John Updike, Vladimir Nabokov en ook Pablo Escobar leden aan dezelfde kwaal. In hun verhalen leest Sergio del Molino een lichamelijke geschiedenis van krabbende mensen, en prikt zo onze illusies over schoonheid, gelijkheid, gezondheid en maakbaarheid genadeloos door.
