Op 10 mei 1940 viel het Duitse leger van Adolf Hitler België binnen. Vier jaar lang werd België bezet. Waarom viel Hitler juist ons land aan? Welk beeld had hij van België? Welke toekomst zag hij voor de Belgen in zijn Groot-Germaanse Rijk? Hitler had grote twijfels over het politieke lot van de Belgen. Dit boek brengt zijn aarzelende houding volledig in beeld. Hij wachtte tot het einde, net voor de bevrijding begin september 1944, om België op te splitsen in een ‘Reichsgau Flandern’ en een ‘Reichsgau Wallonien’. Even dacht Hitler eraan om tijdens het Ardennen-offensief midden december 1944 België opnieuw te veroveren en zijn Belgiëpolitiek nieuw leven in te blazen. Dit alles mislukte en leidde tot zijn ondergang.
Bij het begin van de bezetting werd in België ernstig overwogen om met Hitler vrede te sluiten. Dat er zelfs in de hoogste koninklijke en politieke kringen over een mogelijk vredescompromis met nazi-Duitsland was nagedacht, was een vervelend gegeven waar in de naoorlogse zegeroes en tijdens de berechting van de collaboratie geen plaats voor was. Daarom is in de naoorlogse historische literatuur dit aspect van de Belgische geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog altijd onderbelicht gebleven. Dit boek gaat hier wel dieper op in.
En dan is er ten slotte nog het gedetailleerde relaas van alle Belgen die ooit door Hitler persoonlijk werden ontvangen – van koning Leopold III en zijn zus, prinses Marie-José, over ambassadeur Jacques Davignon tot de Waalse Rex-leider Léon Degrelle. Vaststelling daarbij: niet één vooraanstaande Vlaamse collaborateur kwam in de buurt van de Führer. En dit terwijl hij met zijn ‘Flamenpolitik’ de Vlamingen tegenover de Walen bevoordeelde?
