Chaja Polak verloor begin 2006 haar oudste zoon. Door het verlies van haar kind dacht ze nooit meer te zullen schrijven, 'schrijven bestond misschien wel, maar ergens onbereikbaar ver, in een ander universum, niet voor haar.' Maar de woorden lieten zich niet binnen houden en onder haar handen ontstond zowel proza als poëzie. Verslag van een onaanvaarde dood is het poëziedebuut van Chaja Polak. In een bezwerende stijl die ook haar proza typeert, een stijl waarin geen woord te veel wordt gebruikt, en die tevens zeer beeldend werkt, doet Chaja Polak in een lang gedicht zoekend verslag.