'Perfect proza bestaat niet. Net zomin als perfecte wanhoop.' Zo luiden de allereerste zinnen die Haruki Murakami op papier zette. In 1979 debuteerde hij, toen 30 jaar oud, met de roman 'Luister naar de wind'. Naar eigen zeggen kreeg hij het idee ervoor tijdens een baseballwedstrijd. Een jaar later verscheen 'Flipperen in 1973'. 'En sindsdien ben ik niet meer opgehouden', vertelde hij in een interview aan Paul Theroux. 'Het is mijn passie, het is mijn grote liefde. Ik heb nog nooit een writer's block gehad. Ik heb nooit iets anders willen doen.' Samen met 'De jacht op het verloren schaap' vormen deze twee oerwerken de Trilogie van de Rat. De eerste twee romans zijn onmiskenbaar Murakami. In 'Luister naar de wind' ontmoeten de Rat en de verteller elkaar en drinken sloten bier in Jay's Bar. Ze leren allebei een meisje kennen, maar het wordt natuurlijk niets. In 'Flipperen in 1973' woont (dezelfde) verteller samen met een mysterieuze tweeling en zoekt hij vertwijfeld naar een bijzondere flipperkast. Onbeantwoorde liefde, meisjes met (dit keer) een vinger te weinig, westerse popsongs, onpeilbaar diepe putten, gekwelde katten - alles wat de Murakamifan bekend voorkomt is al in deze twee vroege werken aanwezig. En ook de jonge Murakami slaagt er als geen ander in om de lezer op het verkeerde been te zetten.