Armand (1946 -2015) werd in 1967 beroemd dankzij zijn hit 'Ben ik te min' en groeide uit tot Nederlands bekendste hippie, protestzanger en cannabisambassadeur. Maar wie was de mens die schuilging achter dit roodharige sixties-icoon? Ondanks een jeugd waarin het niet meezat kende Armand in de jaren zestig vele successen. De muziek, in de stijl van zijn grote voorbeelden Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie, in combinatie met de scherpe, observerende, poëtische en maatschappijkritische teksten in zijn moerstaal, maakte van hem een unieke en authentieke artiest. Hij speelde overal in Nederland en België, verzorgde het voorprogramma van The Rolling Stones en tourde met The Troggs. Maar de invloed van geld, roem en drugs betekende destijds ook bijna zijn ondergang. Vanaf de jaren zeventig verdween hij voor het grote publiek uit beeld. Toch bleef hij nummers schrijven en optreden, ook toen cocaïne en onzekerheden zijn leven domineerden. Zijn carrière kende pieken en dalen; volharding resulteerde uiteindelijk in een cultstatus. In Armand. En nou ik vertelt Marcel Groenewegen het verhaal van een artiest en zijn oeuvre, maar vooral dat van een man en zijn turbulente leven.