"Niemand wil graag gek gevonden worden. Het is een te naakte confrontatie met menselijke tekortkomingen". Wijze woorden van Nicky Samsom (41) - leraar Nederlands en blogger voor Ajax Life - die onverhoeds wordt getroffen door een psychose. Binnen een week vindt hij zichzelf urine oplikkend in een isoleercel terug. Dankbaar dat zijn gedwongen opname van korte duur blijkt, wordt hij terug in de 'normale' wereld geconfronteerd met stille stigmatisering en verholen taboes. "Geen gips, geen zichtbaar litteken en geen afgerond verhaal voor op verjaardagen."
Met humor en kritische geest beschrijft Nicky Samsom het stroperige maatschappelijke speelveld. Zo valt hem op hoe weinig duiding de media geven aan berichtjes als "verwarde man door arrestatieteam uit huis gehaald". Gaandeweg het schrijven ziet de auteur van dit zeer onderhoudende en eerlijke boek in dat hij vooral zelf met de billen bloot moet: het grootste taboe is de eigen ontkenning van zijn psychiatrische stoornis.
Er is leven ná het gekkenhuis: met optimisme en geamuseerde verbazing gaat Samsom de moeilijkheden te lijf en gelukkig maar, want "Het was meteen duidelijk dat ik vooral op mezelf was aangewezen om mijn ziekte van mijn persoonlijkheid te kunnen scheiden".
