Hoe staat het met de joods-christelijke dialoog in Nederland? Welke vormen hebben zich ontwikkeld, welke inhoudelijke vragen zijn momenteel aan de orde, welke wegen en mogelijkheden dienen zich aan voor de toekomst? Dit boek wil vanuit verschillende invalshoeken antwoord geven op deze vragen. Dit boek komt uit op een beslissend moment voor de interreligieuze dialoog in Nederland. Na het aanvankelijke enthousiasme voor de dialoog in de tachtiger en negentiger jaren zijn kerk en synagoge nu vooral met zichzelf bezig. Confessionele vormen van institutionele religiositeit zijn daarbij meer bepalend geworden. Niettemin is tegelijk vast te stellen dat de dialoog niet is verdwenen. De joods-christelijke dialoog is geen modeverschijnsel gebleken maar ze heeft zich bewezen als een vast onderdeel van het kerkelijke en synagogale bedrijf. Wel zal ze zich moeten heroriënteren op haar bekentenis en op haar taak, binnen een multireligieuze en veranderende Nederlandse samenleving. Van belang daarbij is de bezinning op zowel de religieuze identiteit als op de maatschappelijke vraagstukken. De studies laten zien dat een dialogische praxis noodzakelijk is willen jodendom en christendom, vanuit hun tradities, bijdragen aan de samenleving en het publieke debat. De drie thematische blokken van dit boek weerspiegelen deze agenda: dialoog en religieuze identiteit, Land en staat Israël, en perspectieven in de dialoog. Het initiatief tot dit boek komt voort uit een gezelschap van joodse en christelijke denkers die actief zijn binnen Sha'ar (Hebreeuws voor 'poort'), de denktank binnen het OJEC (Overlegorgaan van Joden christenen in Nederland). Aan het OJEC zijn o.a. verbonden: de Protestantse Kerk (PKN), de Rooms-Katholieke Kerk en de joodse kerkgenootschappen.
