‘Het volk krijgt de leiders die het verdient, maar wel nadat die leiders eerst de domheid hebben georganiseerd, en retorisch alle uitwegen hebben afgesloten naar verandering.
En dan volgt het meest cynische antwoord van de kiezer op deze impasse: als er toch nooit wat verandert, als de democratie puur theater is zoals te voorzien en te verwachten, laten we ons dan tenminste amuseren met die narcistische clowns, hen treiteren, hen zien stun- telen en afgaan.’
In dit boek fileert Johan Sanctorum de begrippen ‘verzuring’ en ‘antipolitiek’: ook vandaag beklaagt de politieke klasse vooral zichzelf, en beschouwt de kiezer als een verloren schaap dat de weg terug naar de stal moet vinden.
Helaas, de stal staat op instorten, er is geen enkele reden om terug te keren. De proteststem en de scheldtirades op Twitter drukken een totale ontgoocheling uit in het systeem. Sanc- torum analyseert het conglomeraat van politiek en media met bijtend sarcasme, en stelt zich resoluut aan de kant van de politiek dakloze burger en zijn opgeheven middenvinger. Waarheen dit leidt? Daarvoor moet u het boek lezen...
