In 'Niemandskinderen' prikt seksuoloog en psychotherapeut Carolien Roodvoets feilloos de fabel door dat ouders per definitie liefde voelen voor hun kinderen. Niet (kunnen) houden van je kind is een onderwerp waar niet of nauwelijks over gesproken wordt - niet door de ouder(s), maar ook niet door het verwaarloosde kind zelf, dat de illusie van liefde nodig heeft om te kunnen overleven. Roodvoets laat in 'Niemandskinderen' zien dat ouders kinderen vaak gebruiken voor hun eigen welzijn.
Eenmaal volwassen kunnen niemandskinderen vaak niet hun draai vinden in het leven. Ze verdwalen in Niemandsland en verdrinken daar voorgoed, óf... ze gaan hun traumatische geschiedenis verwerken.
'Niemandskinderen' is een boek voor volwassenen die worstelen met de last die een onveilige jeugd met zich meebrengt, en voor therapeuten en hulpverleners die met deze groep te maken hebben.
