Hercules op de tweesprong, aarzelend tussen de weg van de deugd en van de ondeugd. Het is een oud, maar blijvend actueel beeld van de mens. Misschien in onze tijd wel actueler dan ooit. Want we zijn de weg kwijt als nooit tevoren. De geesten zijn verward, de zielen onrustig, de levens ongelukkig. Andreas Kinneging geeft in Hercules op de Tweesprong een messcherpe analyse van de ontreddering en de oorzaken ervan: het onrealistische denken van Verlichting en Romantiek; de afgoderij van vrijheid en vooral gelijkheid, die ons langzaam maar zeker naar een DDR 2.0 doet afglijden. Maar behalve een analyse van de ontreddering biedt dit belangrijke werk ook uitzicht op hoe het wél moet, wat een juiste, realistische manier is om de wereld, mens, samenleving en staat te bezien. Trefwoord: de enige weg vooruit is de weg terug. Terug naar de grote Europese Traditie, naar Athene en Jeruzalem. Neem en lees!
Andreas Kinneging (1962) is hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden. Met zijn boek Geografie van Goed en Kwaad won hij de Socrates Wisselbeker voor het beste filosofieboek van 2006. In 2020 verscheen zijn magnum opus De Onzichtbare Maat. Archeologie van Goed en Kwaad. Over De Onzichtbare Maat: ‘Kinneging kent als enige de betekenis van het Ware, het Goede en het Schone.’ Filosofie Magazine ‘Kinneging legt toegankelijk en vlot uit waarom hij de aanvaarding van vrijheid en gelijkheid als de waarden die aan het moderne recht ten grondslag liggen hoogst problematisch vindt.’ Ars Aequi ‘Een indringend pleidooi voor de grote Europese Traditie, gesymboliseerd door Athene en Jeruzalem.’ NRC ‘In de strijd tegen de geest der eeuw wordt zoveel waardevols geboden, dat lezing van het boek de moeite meer dan waard is. Van mij had het nog wel wat dikker gemogen…’ Reformatorisch Dagblad Over Geografie van Goed en Kwaad: ‘Hij zet de deur open van een intellectuele schatkamer waarvan velen nauwelijks het bestaan nog vermoeden.’ De Groene Amsterdammer ‘Bijzonder stimulerend voor wie een ernstiger antwoord zoekt op de hedendaagse uitdagingen dan de ondraaglijk lichte postmoderne clichés.’ De Standaard